Praca systemowa opiera się na idei, że wszyscy jesteśmy częścią grup lub systemów i że w obrębie wszystkich tych systemów (nieświadome) wzorce i dynamika determinują sposób zachowania się jednostek. Te systemy istnieją naturalnie, pierwszy system po prostu dlatego, że przybyliśmy do naszych rodziców, że zostaliśmy poczęci, że się urodziliśmy: nasza rodzina. Martwi czy żywi stanowimy część naszego rodzinnego systemu. W większości systemów jesteśmy częścią przez określony czas np. szkoła, praca w firmie X, jednak członkami systemu rodziny pozostaje się na zawsze bez względu na to czy mamy kontakt z rodziną, czy nie, i czy członkowie rodziny są wśród żyjących.
Ustawienie rodzin to metoda, sposób na ukazanie jak system funkcjonuje, co dzieje się w warstwie bazowej (ukrytej), u podstawy. I jest też praca systemiczna – nadrzędna teoria działania systemów rodzinnych, systemów organizacyjnych i systemów społecznych.
Ustawienie jest pochodną formy systemicznej pracy, ustawienie jest reprezentacją:
– ustawienie z ludźmi reprezentantami – wtedy możliwa jest interakcja słowna lub behawioralna
– ustawienie sam na sam z coachem z kubkami lub przedmiotami na stole pomaga zwizualizować pytanie w ustawieniu.
Jeśli prowadzimy lub tworzymy ustawienia, to teoria pomaga interpretować, co dzieje się w ustawieniu- w polu, ale niekoniecznie potrzebne jest wykonanie ustawienia, aby móc pracować systemicznie, czy patrzeć z perspektywy systemów.
Praca może ograniczyć się do zadawania pytań systemicznych, zastanawianie się nad czymś.
Coaching systemiczny to sztuka i umiejętność pracy z indywidualnym klientem lub grupą w celu odkrycia i umożliwienia zmiany ukrytych wzorców i dynamiką w systemach, których częścią jest klient. Sztuka polega na tym, aby ponownie pozwolić naturalnej inteligencji systemowej płynąć. W efekcie coach nie tylko pomaga osobie „coachowanej” znaleźć rozwiązanie jej problemu, pomaga coachowanemu czerpać z naturalnego źródła, źródła systemowej mądrości, która mogła być chwilowo niedostępna ze względu na zajmujące czas sprawy życia codziennego i presję szybkości otaczającego nas świata. Coaching systemiczny to sztuka zadawania pytań. Coachowany pozostaje przy sterze, coach staje obok niego.
Co robię:
Jako coach systemiczny mogę zdecydować się na pracę z ustawieniem, która sprawi, że pytanie będzie „zwizualizowane” – na przykład przy pomocy kubeczków… Często jednak nie robię ustawienia, ponieważ samo zadanie pytania powoduje, że coś się otwiera, i coś staje się jasne, coś oczywistego, np. ktoś pyta, dlaczego zawsze dokonuje osądu swojego szefa, swojego menedżera, można wtedy zadać pytanie, kogo ten menedżer tej osobie przypomina? – i to jest pytanie systemowe – u jego podstaw leży teoria, że ktoś z pracy tej osoby(systemu) przypomina kogoś z systemu rodziny tej osoby. I to pytanie nasuwa myśl o podłączeniu się do innego systemu… np. bardzo nienawidzę tego gościa, bo przypomina mi mojego brata, ojca, wujka, po prostu pomyślcie o kimś… z którym byliście w trudnej relacji i w to poczucie może być rozwikłane… nie, chwileczkę, tu nie chodzi o menedżera, ale o rzutowanie relacji rodzinnej na relację w systemie organizacji.
Czasami wystarczy zadać pytania dla rozwikłania problemu, ale czasami okazuje się, że jest to coś w innych systemach, co należy rozgryźć, wtedy pytanie do danej osoby-klienta brzmi: co chce dalej robić? Np. czy może widzieć swojego menedżera w stosunku pracy, a nie w relacji rodzinnej? Co jest do tego potrzebne, aby zmienić postrzeganie tej relacji? A może to nadal to tak nakręca klienta, że powinien poszukać innej pracy. W momencie, gdy uzyskamy wgląd, zwiększa się pole manewru – powstaje szerszy gama wyboru działania.
Kiedy przydatne jest ustawienie, a kiedy systemiczna rozmowa z coachem?
To zależy od samej osoby. Są ludzie, którzy nie mają odwagi poddać się ustawieniem, uważają je za zbyt konfrontacyjne. Jeśli ktoś wierzy w potencjał ustawienia, korzyści, to ma największe szanse na sukces. Ale na przykład ludzie, którzy wiele przeszli, uważają, że konstelacja jest zbyt intensywna i chcą przemyśleć wszystko w cichym otoczeniu. Są ludzie, dla których samo w sobie nie jest to zbyt ekscytujące, ale dla zachowania poufności nie chcą dzielić się w grupie n. z 15 nieznanymi osobami i nie chcą obnażać wzorców w grupie – jakby trochę z lojalności wobec rodzinnych patronów.
Warsztat: Rysowane Ustawienie Rodziny
Zapraszam na indywidualną sesję 1-1 systemicznego spojrzenia na swoją rodzinę poprzez sztukę rysowania. Sesja 2,5-3 godzinna z materiałami, napojami i przekąską oraz ustawieniem w formie dzieła sztuki jako pamiątki lub wstępu do dalszej pracy. Cena: 350 zł/sesja
Umów się na termin tel./what’s up 7814771781 lub mail: info@przystanekgronowka.pl
