O mnie

W moich projektach ze studentami i przedsiębiorcami wydawało się, że proces definiowania np. problemu czy pytania często „grzęzły” w słowach, w gotowych schematach percepcyjnych. Wtedy to, po raz pierwszy zastosowałam rysowanie, aby spróbować „ominąć” dominujące wzorce, stereotypy oraz gotowe schematy.

Poprosiłam grupę, aby każdy członek indywidualnie popatrzył przez okno i narysował to, co widzi czymś co było pod ręką, długopis, ołówek, marker. Zadziwiające były rezultaty. Wszyscy patrzyli przez to samo okno na zewnątrz, na te same elementy zewnętrznego świata, ale ich interpretacje pokazane na rysunkach różniły się znacząco, poczynając od pojedynczej linii narysowanej szybkim krótkim jednym ruchem osoby, która nie chciała rysować i uważała to za niedorzeczne zadanie w treningu biznesowym, poprzez rysunki pojedynczych elementów od technicznych schematów po artystyczne interpretacje drzewa czy krzewu, do kompletnych map ścieżek z rowerami i osobami pomiędzy elementami krajobrazu. Były też rysunki, które przedstawiały elementy, których nikt innych nie widział tzn. dołączone kreatywne rozwinięcia krajobrazu np. wiewiórki na drzewie. Podczas omawiania w grupach stworzonych obrazów rozwinęła się bardzo burzliwa dyskusja o zaskoczeniu tym jak różnie postrzegamy rzeczywistość, podczas gdy często podobnie o niej rozmawiamy. Uświadomienie sobie tych różnic miało już samo w sobie efekt kojący na problem, który grupa miała rozwiązać, a ponadto wpłynęło na zupełnie nowe spojrzenie na członków grupy: ach ty widzisz wszystkie szczegóły – może zajmiesz się zadaniami w projekcie, które pozwolą ci wykorzystać ten talent.

I tak mnie to jako prowadzącą warsztaty zaintrygowało, że chciałam wiedzieć więcej i rozpoczęłam studia podyplomowe terapii rysunkiem.