Over mij

In mijn projecten met studenten en ondernemers bleek dat het proces van het definiëren van bijvoorbeeld een probleem of een vraag vaak 'verzandde' in woorden, in kant-en-klare perceptuele patronen. Toen heb ik voor het eerst tekenen gebruikt om te proberen heersende patronen, stereotypen en kant-en-klare schema's te 'omzeilen'.

Ik vroeg de groep om ieder lid afzonderlijk uit het raam te laten kijken en te tekenen wat ze zagen met wat ze maar bij de hand hadden, pen, potlood, stift. De resultaten waren verbluffend. Iedereen keek uit hetzelfde raam naar dezelfde elementen van de buitenwereld, maar hun interpretaties in hun tekeningen varieerden aanzienlijk, variërend van een enkele lijn getekend in een snelle korte enkele beweging door iemand die niet wilde tekenen en het als een belachelijke taak in de bedrijfsopleiding beschouwde, tot tekeningen van individuele elementen van technische diagrammen tot artistieke interpretaties van een boom of struik, tot complete plattegronden van paden met fietsen en mensen tussen landschapselementen. Er waren ook tekeningen die elementen weergaven die niemand anders had gezien, d.w.z. bijgevoegde creatieve ontwikkelingen van het landschap, bijvoorbeeld eekhoorns in een boom. Bij het bespreken van de gemaakte afbeeldingen in groepjes ontstond een zeer verhitte discussie over de verrassing hoe verschillend we de werkelijkheid waarnemen, terwijl we er vaak op een vergelijkbare manier over praten. Het besef van deze verschillen had op zichzelf al een verzachtend effect op het probleem dat de groep moest oplossen, en beïnvloedde bovendien een compleet nieuw perspectief op de groepsleden: ah je ziet alle details - misschien neem je taken op je in het project waarbij je dit talent kunt gebruiken.

En het intrigeerde me zo als workshopleider dat ik meer wilde weten en een postdoctorale opleiding in tekentherapie ben gaan volgen.