Onlangs, tijdens een gezamenlijke sessie van zingen en spelen van kerstliederen ter gelegenheid van Driekoningen, zei iemand tegen mij dat ik de nieuwe organist was—dit kwam doordat ik onverwachts op het orgel van mijn grootvader speelde (voor de eerste keer in mijn leven, nogal onhandig, want het is zeker iets anders dan een piano). Natuurlijk ben ik geen organist, maar op dat moment was ik in die rol—de rol van een organist. En het feit dat iemand me in die rol herkende, streelde mijn ego. Uiteindelijk kreeg ik toch geluid uit dat orgel...
Maar misschien is het de moeite waard om even stil te staan bij de vraag: wie ben ik echt?
Ik herinner me nog steeds hoe ik als klein meisje mezelf de vraag stelde: waarom ben ik "ik" en niet iemand anders? Als jong meisje, misschien acht jaar oud, kon ik natuurlijk geen antwoord vinden op de vraag: Waarom ben ik "ik"? De vraag bleef terugkomen, en soms had ik het gevoel dat ik gek zou worden van het gewicht ervan. Dan richtte ik mijn gedachten snel op iets anders.
40 jaar later
Nu, veertig jaar later, als volwassen vrouw, fascineert deze vraag me nog steeds enorm. Vooral wanneer iemand mij vertelt wie ik ben—zoals de nieuwe organist of coach. Ik weet dat ik hierin een beetje vreemd ben, want ik heb gemerkt dat niet iedereen geïnteresseerd is in deze vraag. En ik kan anderen niet de schuld geven van hun gebrek aan interesse, want het vinden van een antwoord op de vraag: "Wie ben ik eigenlijk?" is natuurlijk erg moeilijk.
Ik geloof nog steeds dat het antwoord op deze vraag erg ongrijpbaar is. Ik begin zelfs te vermoeden dat het me misschien nooit zal lukken om het precies te definiëren. Hoewel ik natuurlijk hoop dat het me zal lukken... en ik denk dat het de moeite waard is...
In plaats van "Wie ben ik?" – "Wie ben ik NIET?"
Om het mezelf wat makkelijker te maken, heb ik de vraag omgedraaid. In plaats van te zoeken naar het antwoord op "Wie ben ik?", veranderde ik de vraag in "Wie ben ik in ieder geval NIET?" En inderdaad, ik vond daar veel antwoorden.
Ik ben bijvoorbeeld niet mijn lichaam. Mijn lichaam is een instrument waarmee ik kan "ervaren." Daarnaast ben ik niet mijn emoties. Soms lijkt het misschien zo, in al hun intensiteit, maar dat is niet waar. Tenminste, niet naar mijn mening.
Bovendien ben ik niet alle rollen die ik speel. Partner, moeder, kind, zus, coach, vriend, kennis, enzovoort. Ik vervul ze, maar ik BEN ze niet.
Ten slotte ben ik ook niet mijn gedachten. Het besef dat je niet je gedachten bent is essentieel in het proces van bewustwording. Uiteindelijk, zodra we ons realiseren dat we niet onze gedachten zijn, kunnen we ze beïnvloeden, en dat is enorm bevrijdend. Zie meer Esther en Jerry Hicks “De Wet van Aantrekking.” Dan kunnen we kiezen wat we denken.
Oké, voor sommigen kan dit vaag klinken. Hier zijn een paar voorbeelden om meer inhoud te geven. Voorbeelden waarin ik wil laten zien dat je niet je lichaam, emoties of gedachten bent, maar dat dit verschillende niveaus zijn waarmee je je kunt identificeren.
Identificatie met Je Lichaam
Identificatie met het lichaam is iets wat jonge kinderen doen. Als we een kleintje vragen wie ze zijn, zullen ze waarschijnlijk eerst hun naam zeggen en vervolgens beschrijven hoe ze eruitzien.
Ik ben Piotruś. Ik ben 6 jaar oud, ik heb blond haar, groene ogen en vrij grote voeten.
Volwassenen kunnen zich ook met hun lichaam identificeren. Dit kan bijvoorbeeld iemand met aanzienlijk overgewicht doen. Als we deze man of vrouw vragen hoe ze zich voelen, kunnen ze hun schouders ophalen, naar hun lichaam wijzen en zeggen: "Wat denk je, hoe gaat het met mij?" Met andere woorden, ik haat mijn lichaam, dus ik BEN vreselijk.
Identificatie met Je Emoties
Bijna iedereen van ons identificeert zich met zijn emoties. De een meer dan de ander, maar totdat we beseffen dat we niet onze emoties zijn, zullen we het hier volledig mee eens zijn.
We zeggen bijvoorbeeld: IK BEN boos, IK BEN verdrietig, IK BEN blij. Er klopt iets niet, want emoties zijn tijdelijk. Daarom is het veel nauwkeuriger om te zeggen: IK VOEL me boos, IK VOEL me verdrietig, IK VOEL me blij.
Dit is ook een geweldige optie voor mensen die bang zijn voor falen. Wanneer ze zich in die angstaanjagende emotie bevinden, identificeren ze zich er volledig mee. Op dat moment ZIJN ze die angst, hoewel dat absoluut niet het geval is.
Wanneer ze beseffen dat angst niet is wat ze zijn en dat dit gevoel zal voorbijgaan, is er een grote kans dat de scherpe randen zullen verdwijnen en dat het monster genaamd angst al zal beginnen te barsten nog voordat het wordt overwonnen.
Identificatie met Je Rollen
Iedere persoon vervult vele rollen gedurende zijn leven. In elke rol toont hij een ander deel van zichzelf. In elke rol "stemt" hij zich af op wat er (onbewust) van hem wordt verwacht door zijn omgeving. De rolpatronen die ons zijn aangeleerd.
Sommige mensen nemen hun rol zeer serieus en ontlenen hun bestaansrecht eraan. Wanneer die rol verdwijnt, kunnen ze in een identiteitscrisis terechtkomen.
Er zijn bijvoorbeeld moeders die geloven dat "moeder zijn" is wie ze zijn. Tot op zekere hoogte is dit natuurlijk waar. Als je eenmaal moeder bent geworden, kun je nooit meer "geen moeder zijn". Dit is het geval of onze kinderen nog thuis wonen, of we contact met hen hebben of niet, en zelfs of onze kinderen (nog) leven. Hetzelfde geldt voor altijd een kind zijn. Ongeacht hoe oud we zijn en of onze ouders nog leven.
Maar op het moment dat we ons volledig identificeren met de rol van moeder, kunnen we in een zwart gat vallen wanneer onze kinderen het huis verlaten. Want wat als we als moeder niet langer moeder kunnen zijn? Wat blijft er dan nog van ons over?
Nu heb ik het over de rol van moeder, maar dit geldt voor elke rol. Bijvoorbeeld ook voor een succesvolle ondernemer met miljoenen op de bank die plotseling failliet gaat. Wie is deze man of vrouw zonder die rol?
Ik probeer te zeggen dat het belangrijk is om te erkennen dat we alle rollen SPELEN en dat we niet die rollen zijn.
Identificatie met Je Gedachten
Ik denk dat er veel mensen zijn die, als ze gevraagd worden of dit hun gedachten zijn, bevestigend zouden antwoorden. En dat is eigenlijk gekte, want in dat geval geloven we alles wat we denken.
We geloven in de verhalen die we onszelf vertellen, met alle gevolgen (lees: gevoelens) van dien. Schuld, schaamte, woede, frustratie en de eeuwige zweep die we gebruiken wanneer we denken dat we iets verkeerd hebben gedaan. Dit herinnert me aan de preek van de priester tijdens de laatste mis...
Maar wie bepaalt eigenlijk wat goed en wat slecht is? Bestaat goed of slecht überhaupt echt? OK, dat is een andere discussie. Laten we teruggaan naar het onderwerp en kijken. Hieronder staan enkele voorbeelden die we waarschijnlijk herkennen:
- Ik moet geïnteresseerd zijn in anderen, anders zullen ze me niet aardig vinden.
- Ik raakte weer in paniek in het bijzijn van mijn kinderen, dus ik ben een slechte moeder.
- Ik mag niet uitrusten totdat al het wasgoed is opgeruimd, gevouwen en gestreken in de kast ligt.
- Ik heb mijn zoon weer de verkeerde voetbalschoenen gegeven. Wat zullen de andere ouders denken?
- Ik ben vergeten dat de kinderen weer vrij zijn van school, ik ben zo chaotisch.
- Ik moet echt drie kilo afvallen, anders zullen ze me niet mooi vinden.
- Verdorie, ik ben mijn grootmoeders verjaardag vergeten, wat een zielige kleinzoon ben ik.
- Ik heb niet de moed om te zeggen wat ik echt denk, ik ben een lafaard.
Nou, ik zou nog verder kunnen gaan, maar ik denk dat dit genoeg is. Dit zijn allemaal verhalen die we onszelf vertellen, en helaas geloven we ze meestal. Het resultaat: weinig zelfvertrouwen en een laag zelfbeeld.
Ego
Als we niet onze gedachten zijn, blijft de vraag: wie houdt ons dan de hele dag bezig met het vertellen van verhalen, het trekken van conclusies, het oordelen en het in de grond boren van onszelf? Welnu, mijn beste vrienden, dat is jullie EGO.
Het ego vertelt ons niet alleen negatieve dingen. Het ego vertelt ons ook dat we het goed hebben gedaan of dat we beter zijn dan iemand anders.
Een groot verschil in vergelijking met negatieve boodschappen is dat positieve boodschappen een positief effect hebben op ons zelfbeeld. Negatieve verhalen hebben daarom een negatief effect op ons zelfbeeld.
Dat is het werk van het EGO
Om het ego de erkenning te geven die het verdient: we hebben het ego nodig om dingen gedaan te krijgen. Om te creëren, vooruit te gaan en al die mooie dingen te doen die we in dit leven doen.
Het ego bestaat uit onze persoonlijke verhalen, angsten, verlangens, emoties, gedachten en karaktereigenschappen. Het ego is sociaal en psychologisch essentieel, en we ontwikkelen het vanaf zeer jonge leeftijd.
De kunst is om je als volwassene niet volledig met je ego te identificeren. Maar daarover meer een andere keer.
Wat gebeurt er als we wakker worden?
Wanneer je wakker wordt en beseft dat je niet je ego bent, zul je vaker in staat zijn om naar je ego te kijken vanuit een positie van observatie—erkenning. Door dit te doen, stoppen we met ons te identificeren met ons lichaam, onze emoties, rollen en gedachten.
Vanuit deze observatiepositie zullen we in staat zijn om te zien en onszelf te vertellen dat we meer zijn dan alleen ons lichaam. Dat we niet onze emoties zijn, maar dat we ze voelen. We kunnen zelfs opmerken dat er voor deze emoties een gedachte was die de emotie veroorzaakte (ik ben niet goed genoeg/mooi/lief/slim/geduldig, enz.).
Het Perspectief van Erkenning
Hier is een voorbeeld dat laat zien hoe ontwaken voor je eigen ego werkt: Wat als we een goudvis zouden vragen of hij weet wat water is? Hoogstwaarschijnlijk zou het ons met glazige ogen aankijken. Voor deze goudvis is water de leefomgeving, en het kent niets beters dan dat water bestaat. Het IS gewoon. De betreffende vis zou zich ook niet bewust zijn dat hij "nat" is. Hij kent geen andere staat dan "nat."
Pas wanneer diezelfde vis boven het wateroppervlak komt, bijvoorbeeld tijdens het schoonmaken van het aquarium, zal hij beseffen dat er iets anders bestaat dan water. Het kan meteen de rol van observator aannemen en zo een breder perspectief krijgen.
Wanneer het terugkeert naar het water, zal het dankbaar zijn om weer in zijn aquarium te zijn. Voor deze ervaring had het geen idee dat het zich überhaupt in een aquarium met water bevond en dat dit water het in leven hield.
Dus, vanuit de positie van een observator, in een zeer onaangename situatie of een waarin we erg gespannen zijn, kunnen we meer ruimte voor onszelf creëren om afstand te nemen en te zien dat dit voorbij zal gaan.
Bewustzijn – Onderbewustzijn
Deze manier van waarnemen wordt ook wel het BEWUSTZIJN van erkenning genoemd. BEWUSTZIJN is iets ongrijpbaars en onbegrijpelijks. En toch is dit naar mijn mening uiteindelijk wat we zijn in wisselwerking met het onderbewustzijn. Tenminste, zo denk ik er nu over. Het wordt al erg filosofisch en ingewikkeld, dus ik zal het hier voorlopig bij laten.
Mijn doel in dit artikel is voornamelijk om je te laten ontwaken tot het besef dat je niet je gedachten bent of de rol waarin je opereert. Zodra je dit beseft, zal de wereld er veel helderder en aangenamer uitzien.
Wil je meer over jezelf te weten komen? Wil je ook ontdekken hoe je jezelf vaker als observator kunt zien en zo je negatieve gedachten en onzekerheden kunt beïnvloeden?
Ik nodig je uit voor de eerste Vrouwenkring om het bewustzijn te ontwaken door te werken met het onderbewustzijn, met behulp van je handen bij het tekenen en je lichaam bij het aarden.
Ik bied een cyclus van 7 bijeenkomsten van telkens 2,5 uur aan in Atelieeer Przystanek Gronówka , met thee en vegetarische snacks, samen met een volledig palet aan hulpmiddelen voor zelfontdekking door middel van kunst, telkens tijdens de nieuwe maan. De energie van de nieuwe maan staat gelijk aan nieuwe beginnen en is ideaal voor "zaaien." De nieuwe maan symboliseert wedergeboorte en transformatie. Het is een goed moment om te voelen welke nieuwe creaties je in de wereld wilt brengen en plannen te maken.
| Voorgestelde data en tijden: 17:00 - 19:30 | Bijeenkomst nr. | |
| 11.02.2024 | Zondag | 1 |
| 10.03.2024 | Zondag | 2 |
| 07.04.2024 | Zondag | 3 |
| 12.05.2024 | Zondag | 4 |
| 09.06.2024 | Zondag | 5 |
| 07.07.2024 | Zondag | 6 |
| 04.08.2024 | Zondag | 7 |
Tot ziens!
